la vie est plus belle quand on l'écrit soi même

esintisi tatlı bir yaz akşamın, bakışlarımı, elleri cepte, yürüyen ince bir siluete kaydırırken, yollarını çizdiğim ilişkimizdeki sen misin gerçekten? ufak adımlarla caddelerde ilerlerken, atacağımız adımları çoktan planlamıştım ben. hiçbiri olmadı. aynı şehirde uzaklaştık birbirimizden. beni mutlu edecek bir dokunuşa sahip sadece sen varken, yanında başka insanlar, başka hikayeler.. dudaklarını ısırıyorsun, en çok da konuşurken, gizlediğin nedir, acıtır mı beni ? her günümü doldururken en çok yok olan sensin şimdi. habersiz gitmek en güzeli. kaçmayan güvercinler şehrine gözlerimi kırptım şimdi. üstü açık bir arabada, bilmediğim tatlı bir kız aklında.. günlerimi gecelere bölüştüren o en ufacık anlarda yine kaybolan sensin, sessizsin, sen değilsin yaz başlarken yürüdüğüm yanında..