aslına bakarsanız, zaman oldukça hızlıydı..
içmek hiç bu kadar güzel gelmemişti, hep bir baş dönmesiyle eve gidip sorumsuzca yarını beklemekle geçti günlerim..
daha ne kadar devam edebilirdim acaba böyle..
aramaya üşenerek onu..
ve insanların güzel notları arasında unuttum bazen pek çok şeyi
ama uzun uzun dalıp gittiğim de oldu..
ve güneşin tutuluşunda anladım sonunda, ara değil, ayrılıktı bu..
