aralik.. bugun itibariyle paris pek soguk.

normalde bu günlerde, çok çok önce, kar yagmasina tam 10 gun kalirdi.

bakalim bu kisacik sürede, yapmam gereken listelerimdekilerin üzerini çizip kagitlarini geri dönüsüm çöpüne atabilecek miyim? yoksa, uyku çok tatli gelip, ugc illimité karti ile filmlerden filmlere girip bir de üstüne pompidou grevinden dolayi, iyice eve mi yerlesecegim.. okudugum tek kitap, metroda giderkenki mitolojik günah keçilerini anlatan bölümler mi olacak? yoksa tüm bu oyalanmalardan çikip, yazilarimi kagitlara dökecek miyim? 25 yasina tüm bunlari bitirmis olarak girecek miyim?.. hmm?

..

it's never what you are,

but who you wanna be

it's never when it's near,

but always far away and complicated

it's never where you are,

but where you're looking at

that keeps you going

without stoping by.

talkin' on the road

gorkem on the road from zgizemk on Vimeo.

more pieces from france, this summer

pieces of côte d'azur

normandie

big thoughts are hiding in the sky

when your are "sur la plage"

nothing matters anymore

you don't want to come back

to the reality and everything hurts

even more.

kisses&summer'ies

morning eyes, no suprise

poppolling round

poppolling round from zgizemk on Vimeo.

lost human beings&the indian strings

brüksel-paris tren yolculuklarımın 1 saat 20 dakikalık mesafelerine ara verip otobüslerin saat eklentilerine katlanmayı seçtiğim günlerde, şaşılacak derece bir curcuna ortamının karanlık atmosferinde yol alırken okuduğum kuantum kitaplarımın içindeki bir oradalık, bir buradalık mikro fiziğinin büyüsünden başımı kaldırdığımda tanıştım onunla. bir gün, bir mochican'a, her ne kadar tek bir kızıldereli boyu söz konusu edilse de, "biliyor musun aslında sizin atalar türkmüş" demek isteğimin üzerinden çok geçmemişken, işte o karşımdaydı. 13 sayısının gizeminden, ispanyol katliamına, klan şefinin "uk" seslerinden, onu negatifliklerden koruyan dövmelerine kadar herşeyi sorduktan sonra yaşamı onlar kadar sevemediğimizi düşündüm. onların baktıkları tek şey gökyüzü, arzuladıkları şey biraz hava, biraz su, biraz toprak iken bitmeyen ihtiyaçlarımızla biz, içinde boğulduğumuz kaybetme korkularıyla boğuşmakta değil miyiz her sabah kalktığımızda?

401, 5e étage

what's like to be here..

next dream..

begins with this picture..

parti pour la vie..

paris pek soğuk! eskiye ait ne varsa, kışın burada yağan ilk karının altında erittim. tüm yüzler, tüm hisler, tüm o çok sevdiğim kelime gibi "reminisce"ler silindi. şimdi herşeyi baştan yaratma zamanı. hadi bakalım!