covered with ice

ne kadar içime attiysam da, bir gun tum kizginliklarimi disa vuracak bir yuze ihtiyacim varmis demek ki. soyleyemedigim her daha da incitecek sozu yutkunurken, siradanliklar icin kizginliklarim cikiyor simdi bir bir. cok az soyledigim zamanlarin acisi, suskunluklarimin sana verdigi huzuru, simdi baskalarini incitiyor. hem de artik tum bir hayat boyu. simdi biraz daha da yabanciyiz sanki. oyle ki bir gun yine karsilasirsak "ya" ve "aci" kalicak geriye tek, birbirimize bakislarimizda. korkma.

gray scale

when are we gonna leave?

when are we gonna leave?

what do we have to give?

what do we have to leave behind?

take away

everything and run.

but hurt

can't be done for fun.

i can't stay forever.

i need plenty of sun!

done!

❄ Gott Nytt År ❅

i took books from bibliothèque mouffetard-contrescarpe

then went to the iced lakes

where the land is so empty, dark but snow clean

and where coffee is the drug against cold

and cakes are all over

and tubed things too.

once i ate tacos for dinner

and contemplate the trains on the wall,

send dinosaur pins that got lost

apart from this winter tale.

six years of paris

paris tüm yıllar yılı heveslerime rağmen, bisikletli melekler şehri olmaklığından çıkıp iyice iyice başkalaşırken, benim önüm arkam sağım solumun başı iş birikintilerinden aşkınken, bu evsizler ve parizyen kalabalıklı metrolara binmemek için otobüsleri keşfe dururken ben, içimde taa yanıbaşımdakine bir özlem, kalpiçimdekilere bir dokunabilme isteği büyür de aldırmazken, şimdi hepsi bir bir sis olmuş üzerimde geziniyor, çiğ çiğ tenimden süzülüyorlar ellerime doğru.

avuçlarımı açıp tutmak, sonra da onlara tutunmak istiyorum artık.

olabilir mi?

this year..

i will learn how to bike!